مصرف چای درجه یک خارجی گودی زیر چشم را از بین می برد

چای ها بر اساس منطقه مبدا طبقه بندی می شوند، مانند چای چین، سیلان، ژاپنی، اندونزیایی و آفریقایی، یا بر اساس ناحیه کوچکتر، مانند دارجلینگ، آسام، و نیلگریس از هند، Uva و Dimbula از سریلانکا، Keemun از Chi- مردان در استان آنهوی چین و انشو از ژاپن.

چای درجه یک خارجی نیز بر اساس اندازه برگ فرآوری شده طبقه بندی می شوند. عملیات سنتی منجر به گریدهای برگدار بزرگتر و گریدهای شکسته کوچکتر می شود. گریدهای برگ دار عبارتند از پکوی گلدار، پکوی نارنجی، پکوئه، پکوی سوچونگ و سوچونگ. نمرات شکسته عبارتند از: پکو نارنجی شکسته ، پکو شکسته، بادکش BOP، فنینگ و گرد و غبار.

نمرات شکسته معمولاً سهم قابل توجهی از شاخه‌های حساس‌تر دارند، در حالی که نمرات برگی عمدتاً از برگ‌های سخت‌تر و بالغ‌تر می‌آیند.

در درجه بندی تجاری مدرن، 95 تا 100 درصد تولید متعلق به گریدهای شکسته است، در حالی که قبلاً مقدار قابل توجهی از گریدهای برگی تولید می شد. این تغییر به دلیل افزایش تقاضا برای چای با اندازه ذرات کوچکتر ایجاد شده است که دم آوری سریع و قوی ایجاد می کند.

مهم ترین طبقه بندی بر اساس فرآیند تولید است که در نتیجه به سه دسته تخمیری، تخمیر نشده و نیمه تخمیری تقسیم می شود. چای سبز معمولا از گیاه چین تولید می شود و بیشتر در ژاپن، چین و تا حدودی مالزی و اندونزی کشت می شود.

برگ دم کرده سبز و مشروب ملایم، سبز کم رنگ یا زرد لیمویی و کمی تلخ است. چای سیاه، تا حد زیادی رایج ترین نوع تولید شده، بهتر است از آسام یا گیاهان هیبریدی تهیه شود.

برگ دم کرده به رنگ قرمز روشن یا مسی است و مشروب آن قرمز روشن و کمی قابض است اما تلخ نیست و دارای عطر مشخص چای است. چای اولانگ و پوچونگ بیشتر در جنوب چین و تایوان از انواع خاصی از گیاه چین تولید می شود. رنگ مشروب مانند چای سبز کم رنگ یا زرد است و طعم مالتی یا دودی بی نظیری دارد.