قابلمه سنگین ساخته شده از چدن به دلیل حفظ گرما، دوام، توانایی حفظ دماهای بالا برای مدت زمان طولانی تر و پخت نچسب در صورت چاشنی مناسب ارزش دارد.
چاشنی همچنین برای محافظت از قابلمه چدن forte در برابر زنگ زدگی استفاده می شود. انواع ظروف چدنی عبارتند از ماهیتابه، اجاق هلندی، گریل، اتو وافل، گریل تخت، پرس پانینی، کرپ ساز، سرخ کن عمیق، تتسوبین، ووک، قابلمه و کراهی.
در آسیا، به ویژه چین، هند، کره و ژاپن، تاریخچه طولانی پخت و پز با قابلمه چدنی وجود دارد. اولین ذکر کتری چدنی در انگلیسی در سال 679 یا 680 ظاهر شد، اگرچه این اولین استفاده از ظروف فلزی برای پخت و پز نبود.
اصطلاح دیگ در سال 1180 مورد استفاده قرار گرفت. دیگ های چدنی و قابلمه های پخت و پز به دلیل دوام و توانایی آنها در حفظ گرما به طور یکنواخت به عنوان اقلام آشپزخانه مورد توجه قرار می گرفتند و در نتیجه کیفیت غذاهای پخته شده را بهبود می بخشید.
در اروپا و ایالات متحده، قبل از معرفی اجاق آشپزخانه در اواسط قرن نوزدهم، غذاها در اجاق پخته می‌شدند و قابلمه‌ها و تابه‌ها یا برای استفاده در اجاق گاز طراحی می‌شدند یا برای معلق شدن در آن.
دیگ‌های چدنی با دسته‌هایی ساخته می‌شدند که اجازه می‌داد آنها را روی آتش آویزان کنند، یا با پایه‌هایی که بتوانند در زغال سنگ بایستند.
علاوه بر اجاق‌های هلندی با سه یا چهار پا، که آبراهام داربی اول در سال 1708 برای تولید آنها حق ثبت اختراع گرفت،قابلمه چدنی که معمولاً مورد استفاده قرار می‌گرفت به نام عنکبوت دارای دسته و سه پایه بود که به آن اجازه می‌داد تا روی آتش‌های کمپ ایستاده باشد. و همچنین در زغال سنگ و خاکستر یک شومینه.
زمانی که اجاق‌های پخت و پز رایج شد، قابلمه‌ها و ماهیتابه‌ها با ته صاف و بدون پا استفاده شدند. این دوره از اواخر قرن 19 شاهد معرفی تابه چدنی تخت بود.
قابلمه چدنی در نیمه اول قرن بیستم به ویژه در بین خانه‌داران محبوبیت داشت. این یک ظرف آشپزی ارزان و در عین حال بادوام بود. اکثر خانواده های آمریکایی حداقل یک تابه پخت و پز چدنی داشتند.
تولیدکنندگان معروف عبارتند از Griswold که تولید را در سال 1865 آغاز کرد، Wagner Ware در سال 1881، و Blacklock Foundry در سال 1896. قرن بیستم همچنین شاهد معرفی و محبوبیت ظروف چدنی با پوشش لعابی بود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.